เลี่ยงรุ่ย นางร้ายยอดดวงใจ เล่ม 1(มี ebook)

นริน หญิงสาวโสดอายุ 46 ปี เป็นพยาบาลของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งเธอชื่นชอบการอ่านนิยาย ดูซีรี่ย์เป็นที่สุดเมื่อมีเวลาว่างหรือมีเวรหยุดหลายครั้งที่คิดอยากทะลุเข้าไปตบตีตัวร้ายที่รังแกนางเอกในเรื่องคิดแค่ขำๆ ด้วยความหมั่นไส้ล้วนๆ 

"พี่รินรู้ไหม? นักเขียนนิยายเรื่องที่พี่ชอบอ่านนางไม่อับนิยายมาเป็นเดือนแล้วนะหนูจะลงแดงแล้วค่ะคุณพี่น้องอยากอ่านมาก ฮือ จะทำยังไงดี"

"พี่ก็อยากรู้ว่านังน้องสาวตัวแสบจะมีจุดจบยังไง เราจะทำอะไรได้เร่งเขาก็ไม่มีประโยชน์"

ก็พูดไปงั้นแหละในใจนี่สาบแช่งเลยเพราะรอนานมากจริงๆ อย่าว่าแต่เดือนเลยเป็นปีก็มีจะดองไปถึงไหนกัน แต่เพราะทำอะไรไม่ได้เลยตอบน้องในแผนกไปงั้นๆ ก่อนจะไปวัดไข้แจกยาให้กับคนป่วยในห้องพักฟื้นตามหน้าที่ของตน

"พี่รินไปเขียนเองดิ อยากให้เป็นยังไงก็เขียนเอาเลยจะได้รู้ว่าปัญหาที่นักเขียนไม่มาต่อมันเพราะอะไร"

"คุณน้องลำพังขึ้นเวรก็แทบบ้าอยู่แล้วจะเอาเวลาไหนไปเขียนคะ พูดมาได้ไม่คิด พี่ก็คงอ่านตอนเก่าๆ วนไป ถ้าเกิดทะลุเข้าไปในเรื่องได้ก็ดีสินะจะลากนังน้องสาวตัวร้ายไปตบล้างน้ำหลังเรือนเสียเลย จนจะตายอยู่แล้วแทนที่จะทำมาหากินดันวางแผนทำร้ายพี่สาวคิดแย่งคู่หมั้นของพี่อีกชั่วไม่รู้จะชั่วยังไง คิดแล้วก็โมโห สาธุขอให้เทวดาดลบันดาลให้นักเขียนคนโปรดมาลงนิยายต่อด้วยเถอะ จะให้ลูกช้างทำอะไรยอมหมดเลยค่ะ"

"พี่นี่แฟนตัวยงจริงๆ นับถือ"

"แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ"

หลังจากลงเวรดึกมา นริน อาบน้ำด้วยความง่วงก่อนจะล้มตัวลงนอนและหลับไปเพราะความอ่อนเพลียในเวลาไม่นาน เธอฝันว่าได้ไปอยู่ในนิยายที่บ่นตอนกลางวัน บังเอิญเห็นจุดจบของนางร้ายเกิดรู้สึกสงสารขึ้นมา นางร้ายคนนั้นถูกพระเอกจับตัวได้ขณะหลบหนีแม้จะอ้อนวอนร้องขอชีวิตเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์สุดท้ายศีรษะของตนก็รักษาเอาไว้ไม่ได้

น้ำตาของ นริน ไหลลงมาอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว เท่าที่อ่านมาตั้งแต่แรกนางร้ายคนนี้ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นต้องถูกสังหารจากพระเอกไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยเธอคิดในใจ ทันใดนั้นเองเกิดมีแสงสีขาวสว่างวาบขึ้นมาในความฝัน นรินได้ยินเสียงคนพูดขึ้นมาเป็นเสียงผู้ชายน่าจะมีอายุไม่น้อยแล้ว

"นังหนูหากอยากช่วยเหลือเด็กคนนั้นเจ้าจะยอมแลกชีวิตกับนางหรือไม่"

"ยอมค่ะฉันสงสารเธอ เธอไม่สมควรตายคนเขียนบทห่วยแตกมากแม้จะในความฝันก็เถอะฉันจะไปช่วยเอง"

"หึหึ พูดแล้วห้ามคืนคำรู้ไหม"

"แน่นอนค่ะฉันพูดคำไหนคำนั้น อยากขอพรวิเศษได้ไหมถ้าเกิดได้ไปจริงๆ ขอแค่มีมิติเอาไว้เก็บของก็พอแล้วแน่นอนว่าในนั้นต้องมีอาหารกินได้นะคะ"

"ได้ ข้าไม่ใช้เจ้าโดยไม่มอบอะไรให้หรอกนังหนูใช้มิติให้ดี มันจะอยู่กับเจ้าไม่นานแต่ช่วยเจ้าในยามคับขันได้ แค่นึกก็ใช้งานได้ข้าไปก่อนขอให้โชคดี"

นริน ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ เลยพูดไปอย่างนั้นหากทราบว่าที่พูดมาจะกลายเป็นเรื่องจริงเธอไม่มีทางรับปากชายชราคนนั้นอย่างแน่นอน

"ซวยแล้วยัยนรินไปรับปากใครก็ไม่รู้แล้วเรามาอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย เอาวะอย่างน้อยก็มีมิติไม่อดตายเป็นพอ สู้เว้ย! นรินซะอย่าง"

ทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่กำลังอ่านแต่ก็ยังไม่จบ มาอยู่ในร่างของน้องสาวนางเอกซึ่งเป็นตัวร้ายซะงั้นจุดจบของนางเลวร้ายขั้นสุด ไม่ได้นรินจะยอมให้มันเกิดขึ้นไม่ได้เธอจะต้องแก้ไขมันก่อนจะสายเกินไป

...........

" หากคิดจะใช้ข้ากับพี่สาวเป็นหมากให้ท่านเดินก็ลองดู เลี่ยงรุ่ยคนนี้สู้ไม่มีถอยแน่ข้าจะปกป้องทุกคนให้ได้"

"ลำพังแค่ชัวิตน้อยๆ ของเจ้าจะเอาอะไรมาต่อกรกับข้าช่างน่าขำ หัดเจียมตัวเสียบ้าง ไร้อำนาจ ไร้เงินทอง ย่อมต้องเป็นเหยื่อชั้นดียอมมาเป็นคนของข้าแล้วเจ้าจะมีทุกอย่าง"

"ให้ข้าตายเสียดีกว่าที่จะทำเช่นนั้น"

"ถ้าอย่างนั้นก็ปกป้องครอบครัวเจ้าให้ดีล่ะ ระวัง! ข้าจะใช้พวกเขามาต่อรองถึงตอนนั้นเจ้าคงไม่มีทางหลบเลี่ยงอีก หึหึ"

พระเอกแสนดีในนิยายที่อ่านมันไม่ได้เป็นเช่นนี้ แล้วอย่างนี้จะเอาอะไรไปสู้เขาเพราะบทของพระเอกเก่งกาจน้อยที่ไหนกัน นรินหรือเลี่ยงรุ่ยได้แต่โอดครวญในใจ

ประกาศ ไรท์จะทำการติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่11เป็นต้นไปนะคะ โดยจะเปิดให้อ่านฟรีวันละหนึ่งตอนแล้วติดเหรียญในวันต่อมา เช่น อ่านฟรีวันที่9 ติดเหรียญวันที่10 ทำแบบนี้ไปจนจบ จากนั้นถึงจะติดเหรียญถาวร ขอบคุณที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ เริ่มเที่ยงคืนวันที่8/4/67

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรเตอร์ ชื่อคน สถานที่ต่างๆ ล้วนแต่สมติขึ้นมาเท่านั้น ขอให้เข้าใจตรงกันนะคะ ตั้งใจเอาไว้ว่าจะจบในเล่ม 2 ไม่เน้นหวานเน้นเอาตัวรอดในทุกสถานการณ์